Van het palmeneiland naar Ho Chi Minh City

Hoi,

Na gisteren nog een dagje lekker relaxen moesten we aan het eind van de middag de sleutels van onze bungalow inleveren omdat we de nachttrein moesten halen. Niet zo heel erg, want na 2 dagen niks doen hadden een het ook wel weer een beetje gehad.
Han had nog wel even gesnorkeld en een hoop mooie vissen gezien en een stuk gewandeld en een hoop enge insekten gezien. Laura voelde zich niet helemaal op en top dus die is een beetje bij het huisje blijven hangen.

Oja de salamanders waren dan inderdaad gekko's want ze zaten niet bij het water. 2 keer rende er 1 weg uit de badkamer. De lampen in de bar hingen er vol mee en een keer viel er een opeens 1 uit de lucht en op het uitkijkpunt zat het er vol mee. Laten zitten werkt niet echt want ze rennen als een gek weg als ze je zien! En muggen eten doen ze ook niet goed want Laura zit weer helemaal inderdaad de bulten.

Om 4 uur ging ons bootje terug en daarna volgde de taxi rit naar Nha Trang. Die was spannend dit keer. De taxichauffeur reed als een idioot en het was spits. We kwamen onderweg 2 verongelukte vrachtwagens tegen waarvan 1 helemaal uitgebrand We moesten zelf 2 keer plotseling remmen, een keer voor vechtende honden en een keer voor een overstekende koe.

Toen we aankwamen op het station kwam er gelijk een 'behulpzame' dame naar ons toe die ons tot in de coupe begeleidde. Uiteraard wilde ze ons gewoon eten en drinken verkopen. Helemaal overdonderd hebben we voor 5 dollar 2 stokbroodjes en een pakje la vache qui ri van haar gekocht. Niet zo slim dus!

De coupe was een klein, maar gelukkig heel net, hokje met 2 stapelbedden. We deelde deze met een man en vrouw waarvan we dachten dat het vader en dochter was. Nadat ze later samen onder een dekentje kropen wat ook nog een beetje raar bewoog zijn we van gedachte veranderd. Laura haar idee dat dekentjes in hotels en andere openbare slaapplekken vies zijn is dus weer bevestigd. Gelukkig hadden wij een slaapzak!

Na een klein stukje gereden te hebben stopte de trein weer. Niks aan de hand dachten wij, want we hadden ons er niet in verdiept hoe vaak en hoe lang de trein zou stoppen. We hebben daar alleen uren gestaan en we hebben nog steeds geen idee waarom. We zijn maar een beetje gaan proberen te slapen, al lukte dat niet echt op de kleine harde bedden waar ook nog onze tas op moest omdat die nergens pastte. Bovendien voelden we ons toch ook niet echt superveilig met die vreemde mensen in onze coupe. We hoorden vannacht om 4 uur in Ho Chi Minh City aan te komen maar waren er uiteindelijk om 10 uur. Voordeel was wel dat we nu nog wat van de omgeving hebben kunnen zien vanuit de trein. Echt Vietnam zoals wij ons hadden voorgesteld, groen en heuvelachtig. En nu konden we ook bijna gelijk inchecken in het hotel. Geen idee wat we hadden moeten doen om 4 uur 's nachts.

Het hotel is weer erg mooi en Ho Chi Minh City, of Saigon zoals de Vietnamese zelf gewoon zeggen, chaotisch. Het is echt een wereldstad en nog drukker als Hanoi. Was het daar nog spannend om over te steken hier is het af en toe echt doodeng!

Nadat we ons een beetje hadden opgefrist in het hotel zijn we naar het War Remnants Museum geweest. In tegenstelling tot het museum waar we in Hanoi waren geweest was deze echt schokkend. Buiten stonden nog vliegtuigen en wat bommen, maar toch raakt dat je niet zo om een of andere reden. Op de begane grond hing allemaal propaganda van andere landen die Vietnam steunden, maar het schokkende deel kwam boven pas. Daar waren allemaal foto's van slachtoffers en van misdaden die de Amerikaanse militairen deden. Nog een verdieping hoger hingen allemaal foto's van verminkte kinderen door napalm. Ook hingen er allemaal foto's die gemaakt waren door fotograven die zelf in de oorlog zijn omgekomen. Erg confronterend allemaal. Buiten was nog een nagebouwde gevangenis waar in uitgebeeld werd hoe de gevangenen gemarteld werden.

Daarna zijn we naar de Jaden Keizer Pagode gelopen. Eerst konden we het niet vinden en toen we er eindelijk waren ging hij bijna dicht. We hebben dan ook niet alles kunnen zien maar we zijn toch niet echt tempelmensen dus dat was niet zo heel erg. Op weg terug naar het hotel zijn we langs de Notre Dame en de markt gelopen. Dat laatste per ongeluk want we waren een beetje verdwaald, maar gelukkig waren we niet ver uit de buurt, want we waren allebei kapot!

Omdat we op het Palmeneiland niet konden kiezen wat we kregen te eten en veel dingen voorgezet kregen waarvan we niet wisten wat het was hadden we allebei zin om lekker te eten. Dat hebben we dan vandaag ook gedaan voor ontbijt, lunch en diner in de meest luxe restaurants die we konden vinden. Heerlijk! We zijn alleen meer dan een miljoen dong armer (45 euro ongeveer). Voor Nederlandse begrippen niet veel, maar hier een vermogen.

En nu lekker slapen op een zacht bed :). Want morgen worden we om 8 uur weer opgehaald.

Groetjes Han en Laura